Bako National Park

"If you lucky you see monkey", "if you lucky you see special animal", "if you lucky you see special plant", 'if you lucky weather is good so you can fly" "if you lucky you don't have to wait for boat",... 't Zijn maar enkele van de zinnetjes die we hier zeer vaak te horen krijgen. M.a.w: wil je al je geplande zaakjes deftig voor mekaar krijgen, dan heb je een stevige portie geluk nodig. En potverdorie, wij ZIJN al zeer lucky geweest de afgelopen dagen!
De vluchten van en naar Mulu worden dikwijls vertraagd of zelfs afgelast omdat het weer te slecht is, maar wij vlogen zonder problemen over en weer. Veel beesten laten zich niet zien als er volk door hun territorium huppelt, maar wij mochten o.a al apen, slangen, hornbills, salamanders, kameleons en bergeekhoorntjes bewonderen. De meeste mensen zien geen speciale plantjes en bloemekes omdat ze er domweg over kijken, maar wij hadden een geweldige gids die ons wees op de mooiste pitcherplants en orchideeen. Het is regenseizoen, maar tot hiertoe regent het enkel 's avonds, 's nachts of als we in de auto zitten....
En jawel, ook vandaag hadden we het geluk aan onze kant!

Na alweer een slapeloze nacht (zou er zoiets als een chronische jetlag bestaan???) en een heerlijk ontbijt met pannenkoeken (gefixt door onze fijne gastheren), sprongen we tussen zeven en halfacht de local bus op voor een hobbeldebobbel- en maaginhoudverplaatsende rit naar de aanlegstijger van Bako. Van daaruit neem je dan de boot naar het nationaal Park, want dat ligt op een eiland in de Zuid-Chinese Zee.
Niet zo evident als het lijkt die transfer, want de zee kan in deze periode van het jaar zo woelig zijn dat de boatmen vaak beslissen om niet uit te varen. Maar bon, zoals gezegd: we were lucky today en dus konden we bij aankomst meteen de boot op.
Een dik kwartier later wordt je dan op een prachtig strand, vlakbij de Head Quarters van het park gedropt. Voetjes nog even in het water, dat Robinson-gevoel vastleggen op foto en dan op ontdekking... Wouter, ik, een paar rangers en pas veel later een stuk of vijftien andere toeristen. Meer volk liep er daar niet rond. Heerlijk dus. Alsof de verlaten stranden, mangroves en junglepaden prive-domein zijn!
We kozen voor een trekking van zes kilometer. Lang niet zo zwaar als de Pinnacles-tocht, maar wees gerust, het was nog altijd meer dan genoeg stijgen, dalen, zweten en afzien. Toch had ik er echt plezier in deze keer. Begon na een tijdje zowaar lichtjes te lopen en te springen. Zo vlot ging het.
Daarvoor en daarna nog aparte stukjes trail gewandeld om zo veel mogelijk beesten te zien. De lelijke, maar redelijk zeldzame neusapen (zoek maar eens een foto!) bleven helaas hoog en ver weg in hun boom zitten, maar de makaken en zilveraapjes sprongen wel heel kortbij van boom tot boom of over het pad. En we hebben ook twee soorten slangetjes gezien. Een oranje geval en een bladgroen-exemplaar. Dat laatste ziet er misschien schattig uit, maar mispak je niet, 't is een van de giftigste beesten in zijn genre. Als je gebeten wordt en niet meteen tegengif krijgt, kan je op vier uur tijd al dood zijn. Zeggen ze toch.

Vanvond dan geweldige seafood gegeten in een restootje op het dak van een parkeergarage en daarvoor met ricewine geaperitiefd op het terras van de guesthouse, samen met de eigenaars en twee kerels van het Kuching Visitors Center. Via hen de nodige info over homestays in een longhouse gekregen en meteen afgesproken met de man die alles van hieruit organiseert. Meer nog: 't is allemaal gefixt ondertussen. Morgen vertrekken we voor drie dagen en twee nachten naar een Iban-longhouse op 4u rijden en 2u bootvaren hier vandaan. Hop naar de headhunters dus!

Bisous en tot snel,
x